Gjyqi i njё opozitari rus

Read Time:5 Minute, 31 Second

Vladimir Kara Murza ёshtё njё politikan rus dhe bashkёpunёtor i gazetёs Washington Post. Nё prill 2023 ai u burgos nё Moskё pёr shkak se foli kundёr luftёs ndaj Ukrainёs. Ai ёshtё nominuar nga Amnesty International si i burgosur i ndёrgjegjes. Tё hёnёn, me 10 prill, ai bёri kёtё vёrejtje gjatё seancёs pёrmbyllёse tё procesit tё tij nё Moskё.

Gjykata qytetase, Moskё

Gjyqtarё. Jam i sigurt, pas dy dhjetёvjeҫarёsh tё shkuar nё politikёn ruse, pёr ҫka kam parё dhe kam pёrjetuar, qё asgjё mё nuk mё befason. Duhet tё pohoj, se kam gabuar. Kam qenё befasuar se nёҫfarё shkalle procesi im, me fshehtёsinё e tij dhe me pёrҫmimin e tij ndaj normave juridike, ia ka kaluar edhe “proceseve” ndaj disidentёve sovjetikё nё vitet 1960 dhe 1970. Dhe kjo nuk pёrmend madje ashpёrsinё e dёnimit tё kёrkuar nga prokurorёt apo fjalimin pёr “armiqtё e shtetit”. Lidhur me kёtё, kemi parakaluar vitet 1970- duke shkuar prapa nё vitet 1930.

Pёr mua, si historian, ky ёshtё njё rast pёr t’u menduar. Pёr njё moment, gjatё dёshmisё sime, kryetari i gjyqit mё kujtoi, qё njё nga rrethanat lehёtsuese ka qenё “pendimi pёr atё qё (i akuzuari) ka bёrё”. Dhe ndonёse ka pak vend pёr dёfrim kёtu nё situatёn time, nuk munda tё mos buzёqesh. Krimineli, kuptohet, duhet tё pendohet pёr bёmat e tij. Unё jam nё burg pёr shkak tё opinioneve tё mia politike. Pёr shkak se kam folur kundёr luftёs nё Ukrainё. Pёr shumё vite luftё kundёr diktaturёs sё Vladimir Putinit. Pёr lehtёsimin e adoptimit tё sanksioneve ndёrkombёtare personale sipas Ligjit Magnitski kundёr atyre qёi shkelin tё drejtat e njeriut.

Unё jo vetёm qё nuk pendohem pёr asgjё nga kёto, por ndjehem krenar. Ndjehem krenar qё Boris Nemcovin, mё futi mua nё politikё. Dhe shpresoj qё ai nuk do turpёrohet nga unё. Unё e mbёshtes ҫdo fjalё qё kam thёnё dhe ҫdo fjalё pёr tё cilёn jam akuzuar nga ky gjyq. E qortoj veten vetёm pёr njё gjё, se gjatё viteve tё veprimtarisё sime politike, nuk arrita t’i bind mjaftueshёm bashkёvendasit e mij dhe mjaftueshёm politikanёt nё vendet demokratike pёr rrezikun qё paraqet regjimi i tanishёm nё Kremlin pёr Rusinё dhe pёr botёn. Sot kjo ёshtё e qartё pёr tё gjithё, por me njёҫmim tё tmerrshёm- me ҫmimin e luftёs.

Por unё e di, gjithashtu, se do vijё dita kur erёrsira mbi vendin tonё do largohet. Kur e zeza do quhet e zezё dhe e bardha do quhet e bardhё, kur, nё nivelin zyrtar, do pranohet qё dy herё dy do jenё sёrish katёr, kur lufta do quhet luftё dhe kur uzurpatori- uzurpator; dhe kur ata qё e ndezёn dhe e nisёn kёtё luftё, pёlqyen tё mos dёgjojnё ata qё u pёrpoqёn ta ndalin, do tё pranohen si kriminelё.

Kjo ditё do vijё nё mёnyrё tё pashmangёshme, ashtu sikurse pranvera edhe pas dimrit mё tё ftohtё. Dhe atёhere shoqёria jonёdo t’i hapё sytё dhe do tmerrohet pёr kёto krime tё tmerrshme, tё bёra nё emёr tё saj. Nga ky konstatim, nga ky mendim, do fillojё udha e gjatё, e vёshtirё por thelbёsore e rifitimit dhe e ringritjes sё Rusisё, kthimi i saj nё bashkёsinё e vendeve tё qytetёruara.

Madje sot, qoftё edhe nё errёsirёn qё na rrethon, qoftё edhe ulur nё kёtё kafaz, unё e dua vendin tim dhe besoj te populli im. Besoj qё ne mund tё ecim nё atё rrugё.

Pёrktheu Bardhyl Selimi 12 prill 2023

Vladimir Kara-Murza estas rusa opozicia politikisto kaj kunlaboranto de Washington Post, kiu ekde aprilo estas malliberigita en Moskvo pro elparolado kontraŭ la milito kontraŭ Ukrainio. Li estis nomumita de Amnestio Internacia kiel konscienckaptito. Li faris ĉi tiujn rimarkojn lunde, la 10-an de aprilo, ĉe la ferma kunsido de sia proceso en Moskvo.

URBA KORTUMO DE MOSKVO — Juĝistoj: Mi estis certa, post du jardekoj pasigitaj en la rusa politiko, post ĉio, kion mi vidis kaj spertis, ke nenio plu povas surprizi min. Mi devas konfesi, ke mi eraris. Mi estis surprizita de kiomgrade mia proceso, en ĝia sekreteco kaj ĝia malestimo al juraj normoj, superis eĉ la “procesojn” de sovetiaj disidentoj en la 1960-aj kaj 70-aj jaroj. Kaj tio eĉ ne mencias la severecon de la puno petita de la procesantoj aŭ la paroladon pri “malamikoj de la ŝtato”. Ĉi-rilate, ni iris preter la 1970-aj jaroj – tute reen al la 1930-aj jaroj. Por mi, kiel historiisto, ĉi tio estas okazo por pripensado.

Je unu momento dum mia atesto, la prezidanta juĝisto memorigis min, ke unu el la mildigaj cirkonstancoj estis “pento pro tio, kion [la akuzito] faris.” Kaj kvankam estas malmulte da amuza pri mia nuna situacio, mi ne povis ne rideti: La krimulo, kompreneble, devas penti pri siaj faroj. Mi estas en malliberejo pro miaj politikaj opinioj. Pro elparolado kontraŭ la milito en Ukrainio. Pro multaj jaroj da lukto kontraŭ la diktatureco de Vladimir Putin. Por faciligado de la adopto de personaj internaciaj sankcioj sub la Magnitski-Leĝo kontraŭ malobservantoj de homaj rajtoj.

Mi ne nur ne pentas pri io ajn el ĉi tio, sed mi fieras pri ĝi. Mi fieras, ke Boris Nemcov venigis min en politikon. Kaj mi esperas, ke li ne hontas pri mi. Mi konfirmas ĉiun vorton, kiun mi parolis, kaj ĉiun vorton, pri kiu mi estis akuzita de ĉi tiu tribunalo. Mi riproĉas min nur pri unu afero: ke dum la jaroj de mia politika agado mi ne sukcesis konvinki sufiĉe da miaj samlandanoj kaj sufiĉe da politikistoj en la demokratiaj landoj pri la danĝero, kiun prezentas la nuna reĝimo en Kremlo por Rusio kaj por la mondo. Hodiaŭ ĉi tio estas evidenta por ĉiuj, sed je terura prezo — la prezo de milito.

Sed mi ankaŭ scias, ke venos la tago, kiam la mallumo super nia lando disiĝos. Kiam nigra estos nomata nigra kaj blanka estos nomata blanka; kiam en la oficiala nivelo oni rekonos, ke duoble du estas ankoraŭ kvar; kiam milito estos nomata milito, kaj uzurpanto uzurpanto; kaj kiam tiuj, kiuj ekbruligis kaj deĉenigis ĉi tiun militon, prefere ol tiuj, kiuj provis ĝin haltigi, estos rekonitaj kiel krimuloj.

Ĉi tiu tago venos tiel neeviteble kiel printempo sekvas eĉ la plej malvarman vintron. Kaj tiam nia socio malfermos siajn okulojn kaj hororegos pro kiaj teruraj krimoj estis faritaj en sia nomo. De ĉi tiu konstato, de ĉi tiu pripensado, komenciĝos la longa, malfacila sed esenca vojo al la reakiro kaj restarigo de Rusio, ĝia reveno al la komunumo de civilizitaj landoj.

Eĉ hodiaŭ, eĉ en la mallumo ĉirkaŭanta nin, eĉ sidante en ĉi tiu kaĝo, mi amas mian landon kaj kredas je nia popolo. Mi kredas, ke ni povas iri ĉi tiun vojon.